Tijdens een onderzoeksperiode aan de No Academy, werden kunstenaars aan instituten gekoppeld die kampten met een prangend maatschappelijk vraagstuk. Ik merkte dat ik en mijn collega-kunstenaars, evenals de instituten, vast kwamen te zitten. We waren op een afstand, theoretisch bezig om antwoorden voor de vraagstukken te bedenken. Zonder een stap in de samenleving te zetten.
Met de overtuiging dat je beter kan ‘denken door doen’ en dat de praktijk vele malen interessante inzichten biedt dan een steriele laboratorium omgeving, bood ik ‘Een Dag Gratis Hulp’ aan alle Amsterdammers aan.
Ik somde al mijn bekwaamheden op in een lijst met daarbij de oproep om mensen te helpen. Van organiseren tot brainstormen en van koken tot klussen. Deze oproep verspreidde ik in flyers en posters over Amsterdam. Toen een lokale krant een artikel op haar voorpagina aan dit project besteedde, stroomde de reacties binnen. Twee maanden lang hielp ik dagelijks mensen. Van rijk tot arm, ik kwam in contact met alle lagen van de de samenleving.
Een selectie van geholpen mensen
Hoe documenteer je een immateriële performance/actie als ‘Een Dag Gratis Hulp’? Hierboven zie je een selectie van geholpen mensen. Maar is dit genoeg? Toont het de waarde van het artistieke idee? Als ik lezingen geef over mijn projecten, vertel ik het verhaal over deze sociale interventie. Het is een soort ‘Internationaal Situationistische’ actie, waarbij je geen toeschouwer van het kunstwerk moet zijn, maar in plaats daarvan het recept van het kunstwerk moet gebruiken om het zelf te ervaren.
Één minuut video ‘reclame’ Een Dag Gratis Hulp, i.s.m. Matthijs Bredewold & Ulrik Kristensen
Televisie item, waarin ik kunstenaar Merapi Obermayer help, ‘Van Zuks’, RTV Noord-Holland